Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ
“Unsplash / Vera Davidora”
Πολλά έχουν γραφτεί και ακουστεί αυτές τις μέρες για τις μάσκες και τα παιδιά. Αν κάνει ή δεν κάνει, πόσο καλό κάνει ή πόσο κακό, τι ψυχολογικές επιπτώσεις έχει στο παιδί, αν εμποδίζει ή όχι το αναπνευστικό, ποιες είναι οι καταλληλότερες μάσκες για τα παιδιά και η λίστα με τέτοιου είδους θέματα και ερωτήσεις δεν έχει τελειωμό, όπως καταλαβαίνετε!
Το ουσιαστικό όμως θέμα είναι Α Λ Λ Ο Υ!!!
Το παιδί ακούει όλες αυτές τις μέρες για τον πόλεμο της μάσκας που έχει ξεσπάσει τριγύρω του και το αφορά, όταν το ίδιο έχει τη δική του μάχη να δώσει, το δικό του προσωπικό αγώνα. Όταν το ίδιο, ακούγοντας εσάς να ωρύεστε, θέλει με όλη του τη δύναμη να βροντοφωνάξει:
«Έχω τα δικά μου άγχη και τις δικές μου ανησυχίες, μαμά & μπαμπά»
Έχω τις δικές του ανησυχίες για τον χώρο αυτό που λέγεται σχολείο, που καλούμαι να πάω μετά από τόσο καιρό, ενώ το έχω ξε συνηθίσει, είτε πάω πρώτη φορά, είτε πάω πια λύκειο.
Έχω τις δικές μου ανησυχίες για τις νέες παρέες, για τις παλιές, για το αν θα γίνει αποδεκτός ή όχι, αν θα μπορέσω να επιβιώσω μέσα στις σχολικές κλίκες και κατά πόσο οι δάσκαλοι θα είναι παρόντες στο πλευρό μου και φέτος, επιλύοντας τέτοια θέματα.
Έχω τις δικές μου ανησυχίες για τη νέα δασκάλα, το νέο δάσκαλο, τους καθηγητές που θα έχω. Αν θα φωνάζουν, πόσο θα φωνάζουν, αν θα βάζουν πολλές εργασίες, αν θα έχουν όρεξη να κάνουν μάθημα, αν θα εξηγούν σωστά το μάθημα καλά και κατανοητά.
Έχω τις δικές μου ανησυχίες για το διάβασμα, για την άγνωστη καινούργια ύλη, πόσο δύσκολη ή κατανοητή θα είναι.
Έχω τις δικές μου ανησυχίες για τις ξένες γλώσσες, τα πολύωρα αγγλικά, τα απαραίτητα γερμανικά, τα επιλεκτικά γαλλικά ή τα μοντέρνα κινεζικά.
Έχω τις δικές μου ανησυχίες για το σώμα μου που μεγαλώνει και αλλάζει. Και δεν αλλάζει μόνο το έξω, αλλάζει και το μέσα μου πολύ.
Και φέτος ανησυχώ για την υγεία μου, κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ μέχρι σήμερα!
Αν θέλω να βήξω που πρέπει να βήξω, τι πρέπει να κάνω πριν φάω, αν φτερνιστώ πώς θα με κοιτάξουν οι γύρω μου, πόσες φορές πρέπει να βάλω αντισηπτικό.
Φέτος ανησυχώ και για την κοινωνικότητά μου. Δεν πρέπει να αγκαλιάζω κανένα, να φιλάω κανέναν, να κυνηγάω και να πιάνω στο κυνηγητό, να μην μοιράζομαι τίποτα, να μην ακουμπάω τίποτα, αν είναι ποτέ αυτό δυνατόν!
ΚΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΣΚΑ?
Το τελευταίο που με νοιάζει είναι, αν σε όλα τα παραπάνω, θα φοράω ή όχι μάσκα.
Αφήστε λοιπόν τις μάσκες να πέσουν στο κενό και ασχοληθείτε με όλες αυτές τις ανησυχίες που μπορεί έχει το παιδί σας στην έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς. Ή με άλλες ανησυχίες τελείως διαφορετικές. Ακούστε το, αγκαλιάστε το (εσείς τουλάχιστον επιτρέπεται!) για να μικρύνει κάπως αυτό το άυλο τερατόμορφο πλάσμα που διεκδικεί μια θέση στην παιδική ψυχή. Μην του επιτρέψετε να πάρει ούτε τον πλέον ελάχιστο χώρο εκεί μέσα. Και αφήστε τον πόλεμο της μάσκας για τα απογευματινά πάνελ…
#happinesshappens όταν ακούμε και αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας!
