Tag Archive for: ΛΟΒ ΣΤΟΡΙΖ
Προσδοκίες. Πληθυντικός αριθμός. Ούτε καν ενικός. Μια πολύ δυνατή λέξη σε πληθυντικό αριθμό. Ωραία ξεκινήσαμε…
Μεγάλες προσδοκίες. Επιθετικός προσδιορισμός και μάλιστα μεγάλος σε μια ήδη βεβαρημένη λέξη. Πάλι καλά να λες που δεν είναι σε υπερθετικό βαθμό το επίθετο!!!
Μεγαααααααλες προσδοκίες. Βάζεις και μερικά ααααααα έτσι για να γιγαντώσεις το «φορτίο» στο ήδη μεγάλο μέγεθος των προσδοκιών. Και μετά σου φταίνε οι άλλοι!!! Αχόρταγο ον ο άνθρωπος. Προσδοκίες λοιπόν το θέμα μας. Ευφυής τρικλοποδιά του νου στο συναίσθημα ή μεγάλη μαγκιά? Λάθος μεγάλο να έχεις προσδοκίες από τον εαυτό σου, από τους άλλους, από την ίδια τη ζωή? Ή μήπως όχι, γιατί σε ενεργοποιούν. Σε πάνε παρακάτω. Για να το σκεφτούμε λίγο…
Ξέρετε πόσο αγαπώ το θέατρο. Πόση χαρά μου δίνει να είμαι πάνω στη σκηνή. Πώς ψάχνω, αναζητώ, πειραματίζομαι συνεχώς σε αυτόν τον μαγικό τόπο για καινούργια μάθηση, νέα τροφή για σκέψη και θρέψη του μυαλού και της ψυχής. Νέα σκηνή, νέους συναδέλφους, νέα ταξίδια που να με κάνουν πιο «πλούσια», πιο γεμάτη, πιο ανθρώπινη.
Την πρόσεξα αμέσως. Ίσως γιατί φορούσε κατακόκκινη μπλούζα και στεκόταν μπροστά στο στύλο του μέτρο με μια ακαταμάχητη χάρη. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη, θα την χαρακτήριζα ως το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Είχε όμως μια λάμψη εκείνη ακριβώς τη στιγμή γύρω της, ανεξήγητη. Μια λάμψη που μαγνήτιζε το βλέμμα σου. Ψηλή, αδύνατη μεγαλοκοπέλα με μακριά κυματιστά μαλλια και casual ντύσιμο.